کورت گودل در فوریة ۱۹۷۰ با دِینا اسکات دربارة استدلال هستی‌‌شناسیک خود به بحث نشست و اسکات در پاییز همان سال روایتی تا‌حدی متفاوت از آن را در سمیناری در دانشگاه پرینستون ارائه کرد. نظام منطقی استدلال، منطق موجهات مرتبة دوم در نظام S5 است، با این‌‌همانی و یک اصل انتزاع ویژگی‌‌ها. به شرط پذیرش نظام منطقی، نتیجة گودل، این‌‌که ضرورتاً موجودی خدای ـ گونه وجود دارد ( ) از مقدمات به دست می‌‌آید، اما سوبل نشان داد که استدلال با شکست وجهی مواجه است؛ یعنی از سیستم قابل استنتاج است. اندرسون در پاسخ به سوبل تلاش کرد با ضعیف‌‌ترکردن برخی مقدمات، راه را بر استنتاج سوبل ببندد. در این مقاله تلاش خواهم کرد استدلال هستی‌‌شناسیک گودل (روایت اسکات) و همچنین انتقاد سوبل را از دیدگاهی منطقی توضیح دهم. مقاله با بیان اصلاحات اندرسون پایان خواهد یافت.
ابتدای صفحه