نوع مقاله : ترجمه و نقد

نویسنده

استادیار مؤسسة حکمت و فلسفة ایران

چکیده

چکیده
فخر‌الدین رازی عکس مستوی قضایای حقیقیه و خارجیه را برای نخستین‌بار به صورت جداگانه مورد بحث قرار داده است، اما افضل‌الدین خونجی بسیاری از احکام او را مورد نقد قرار داد و بیش‌تر این نقدها از سوی منطق‌دانان بعدی پذیرفته شده است. عکس مستوی قضایای خارجیه در مقالة دیگری بررسی شده و با فرمول‌های منطق جدید آشکار شده است که در دو مورد فخر رازی خطا کرده و خونجی بر حق بوده است و در موارد دیگر، اختلاف فخر رازی و خونجی به اختلاف در تفسیر اصطلاحات برمی‌گردد. در این مقاله نشان می‌دهیم که در عکس مستوی قضایای حقیقیه نیز مشابه همین خطا و اختلاف در تفسیر رخ داده است. برای نمونه، فخر رازی تأکید دارد که در قضایای حقیقیه، موجبه‌های فعلیه (یعنی غیر از دو ممکنه) به مانند خود منعکس نمی‌شوند و سالبه‌های دائمه و عرفیه اصلاً عکس ندارند؛ اما خونجی مدعی است که در قضایای حقیقیه، موجبه‌های فعلیه به جزئیة ضروریه عکس می‌شوند و سالبه‌های دائمه و عرفیه به مانند خود. فرمول‌های منطق جدید در این دو مورد حق را به خونجی می‌دهد. در دیگر موارد اختلافی نشان می‌دهیم که رازی موجهات حقیقیه را با دو ادات وجهی در نظر می‌گرفته است و خونجی با یک ادات وجهی؛ و این راز اختلاف آن‌ها در احکام عکس مستوی است.
 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Al-Khunaji on the Conversion of the Verity Propositions

نویسنده [English]

  • Assadollah Fallahi

Assistant Professor, Iranian institute of Philosophy

چکیده [English]

The first who discussed separately the conversion of the verity and actuality propositions  was Fakhr Al-Din Al-Razi, but Afzal Al-Din Al-Khunaji criticized most of the logical rules introduced by Al-Razi on the conversions of those propositions and many criticisms of Al-Khunaji have been accepted by the later logicians. I have discussed the conversion of the actuality propositions in another paper and showed that in two cases, Al-Razi was wrong and Al-Khunaji was right; but on the other cases, their controversies is rooted in different interpretations of the terms involved. In this paper, I'll show that similar fallacies and similar differences in interpretations have occurred; thus, Al-Razi insisted that in verity propositions, the affirmative modal propositions (but the two possible) were not self-converted and the negative perpetual ones had not conversions. In these cases, Modern Modal Logic supports Al-Khunaji's judgments.  In the other cases, I'll show that Al-Razi have been taking the modal verity propositions with two modal operators and Al-Khunaji with one; and this is the secret behind the controversies on the conversion.
 
 
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Keywords: conversion
  • Modality
  • verity proposition
  • Al-Razi
  • Al-Khunaji
ابن ‌سینا (1375). الاشارات و التنبیهات، در شرح الاشارات والتنبیهات اثر نصیرالدین طوسی، قم: نشر البلاغه.
ابن‌ سینا (1956). الشفاء، المنطق، البرهان، قاهره: دار الکاتب العربی للطباعه و النشر.
ابن سینا (1964). الشفاء، المنطق، القیاس، قاهره: دار الکاتب العربی للطباعه و النشر.
ارسطو (1378). ارگانون، ترجمة میر شمس‌الدین ادیب سلطانی، تهران: نگاه.
ارسطو (1980). منطق ارسطو، به‌کوشش عبدالرحمن بدوی، کویت و بیروت: وکالة المطبوعات و دار القلم.
ارموی، سراج الدین (1373). بیان الحق و لسان الصدق، تصحیح و تحقیق غلامرضا ذکیانی، پایان‌نامة کارشناسی ارشد به ‌راهنمایی احمد بهشتی، تهران: دانشگاه تهران.
بغدادی، ابوالبرکات (1373). المعتبر فی الحکمه، اصفهان: دانشگاه اصفهان.
بهمنیار بن مرزبان (1375). التحصیل، تحقیق مرتضی مطهری، تهران: دانشگاه تهران.
خونجی، افضل‌الدین (1389). کشف الاسرار عن غوامض الافکار، مقدمه و تحقیق خالد الرویهب، تهران: مؤسسة پژوهشی حکمت و فلسفة ایران و مؤسسة مطالعات اسلامی دانشگاه آزاد برلین.
ساوی، سهلان (1993). البصائر النصیریه، تحقیق رفیق العجم، بیروت: دار الفکر اللبنانی.
طوسی، نصیرالدین (1375). شرح الاشارات و التنبیهات، قم: نشر البلاغه.
فخر رازی، محمد بن عمر (1381). منطق الملخص، ترجمة احد فرامرز قراملکی و آدینه اصغری نژاد، تهران: دانشگاه امام صادق (ع).
رازی، قطب‌الدین (1391). شرح المطالع، به ‌کوشش اسامه الساعدی، قم: ذوی القربی.
رازی، قطب‌الدین (بی‌تا). لوامع الاسرار فی شرح مطالع الانوار، قم: کتبی نجفی.
فلاحی، اسداله (1386). «صورت‌بندی جدیدی از قضایای حقیقیه و خارجیه»، آینة معرفت، ش 11، دانشکدة الهیات دانشگاه شهید بهشتی.
فلاحی، اسداله (1388). «صورت‌بندی قضایای خارجیه با محمول وجود»، معرفت فلسفی، ش 23، مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
فلاحی، اسداله (1389 الف). «قضیة خارجیه در منطق حذف این‌همانی و منطق مرتبة دوم هنکین»، معرفت فلسفی، ش 28، مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره).
فلاحی، اسداله (1389 ب). «قضایای حقیقیه و خارجیه نزد خونجی»، فلسفه، س 38، ش 2، گروه فلسفة دانشکدة ادبیات دانشگاه تهران.
فلاحی، اسداله (1390 الف). «افراد ممتنع‌الوجود و منطق مفاهیم»، فلسفه، س 39، ش 2، گروه فلسفة دانشکدة ادبیات دانشگاه تهران.
فلاحی، اسداله، (1390 ب). «عکس مستوی قضیة خارجیه نزد خونجی»، جاویدان خرد، ش 21، مؤسسة پژوهشی حکمت و فلسفة ایران (در دست انتشار).
کاتبی، نجم‌الدین (1355). «منطق العین یا عین القواعد»، تصحیح، تعلیق، و مقدمه از زین‌الدین جعفر زاهدی، نشریة دانشکدة الهیات و معارف اسلامی مشهد، ش 21.
 
Thom, Paul (2008). ‘Logic and Metaphysics in Avicenna’s Modal Syllogistic, The Unity of Science in the Arabic Tradition: Science, Logic, Epistemology and their Interactions (Logic, Epistemology, and the Unity of Science)’, Shahid Rahman, Tony Street and Hassan Tahiri (eds.), Springer.
Thom, Paul (2010). ‘Abharī on the Logic of Conjunctive Terms’, Arabic Sciences and Philosophy, Vol. 20.