%0 Journal Article %T فعل «است» در درباره‌ی عبارت ارسطو %J منطق‌پژوهی %I پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی %Z 2383-0662 %A کلانتر, سید عمار %D 2021 %\ 08/23/2021 %V 12 %N 1 %P 213-237 %! فعل «است» در درباره‌ی عبارت ارسطو %K است (εστί) %K افزون‌نشانگری %K فعل %K زمان %K ترکیب %K درباره‌ی عبارت %R 10.30465/lsj.2021.36699.1370 %X در این مقاله فعل بودنِ «است» (εστί) در درباره‌ی عبارت ارسطو و و دلالت‌هایی که وی صراحتا به «است» نسبت می‌دهد، بررسی می‌شود و در موارد متعددی دیدگاه برخی مفسران ارسطو، از جمله آمونیوس، بوئتیوس، فارابی و آکویناس تقریر و نقد می‌شود. از این رو، ابتدا تعریفِ ارسطو از فعل،‌ از جمله مهمترین ویژگیِ آن، «افزون‌نشانگریِ زمان»، بررسی می‌شود. در واقع، «است» به دلیلِ داشتنِ این ویژگی فعل است و به این ترتیب اولین دلالتِ «است» هم روشن می‌شود. در ادامه درباره‌ی دو دلالتِ دیگرِ «است» یعنی «افزون‌نشانگریِ ترکیب» و «تعیین صادق» و رابطه‌ی این سه دلالت با یکدیگر بحث می‌شود. و سرانجام نتیجه گرفته می‌شود که از نظر ارسطو «است» (ثلاثی) یک امر مقولی را نشانگری نمی‌کند، بلکه فقط افزون‌ نشانگرِ ترکیب است. و با توجه به اینکه «است» افزون‌ نشانگرِ زمان است، می‌توان گفت که از نظرِ ارسطو در درباره‌ی عبارت «است» (ثلاثی) افزون‌ نشانگر ترکیب زمان‌مند است. %U https://logicalstudy.ihcs.ac.ir/article_6643_e3535fcad91f106f3c4aa89963960c0c.pdf