ORIGINAL_ARTICLE
نقدی بر مقالة «پارادوکس اخبار از مجهول مطلق: تحلیل مفهوم «خبر»»
هدف اصلی این جستار نقد و بررسی مقالهای است که پیشتر شریفزاده و حجتی با عنوان «پارادوکس اخبار از مجهول مطلق: تحلیل مفهوم «خبر»» در همین مجله به چاپ رساندهاند. این مقاله با وجود برخورداری از برخی نکات مثبت دربردارندة چندین نکتة قابل نقد است. ما نکات قابل نقد را گزارش میکنیم و میسنجیم؛ مواردی چون تعبیر «حکمناپذیری» در مجهول مطلق، عدم اعتبار ارجاع به قراملکی و جاهد در نقد راهحلهای پیشینان، تقسیمبندی معدوم مطلق به «هستیشناختی» و «معرفتشناختی»، رابطة مجهول مطلق و معدوم مطلق و راهحل آنها، غفلت از قاعدة فرعیه و تعریف قوی قدما از معدوم مطلق، راهحلهای مقاله و تناقضگوییهای مکرر آن؛ عدم موفقیت مقاله در نشاندادن خدشهپذیربودن راهحل پیشینان، خدشهپذیربودن تحلیل مقاله از «خبر» و احتمالاً از «سخن» و بدفهمی مقصود قدما، و غفلت از تعریف مجهول مطلق و دلیل خبرناپذیری و سخنناپذیری آن.
https://logicalstudy.ihcs.ac.ir/article_840_151ee129960d74242aea47beeff0d4dc.pdf
2013-03-21
1
43
کلیدواژهها: مجهول مطلق
معدوم مطلق
پارادوکس
قاعدة فرعیه
حکم
خبر
سخن
مهدی
اسدی
mahdiassadi@ut.ac.ir
1
دکترای فلسفه دانشگاه تهران
AUTHOR
آملی، محمدتقی (1374). درر الفوائد، قم: مؤسسة دار التفسیر.
1
ابنسینا (1385). الهیات شفاء، تحقیق: حسن حسنزاده آملی، قم: بوستان کتاب.
2
ابنسینا (1383). الاشارات و التنبیهات مع شرح الطوسی، الجز الاول، قم: البلاغه.
3
ابنسینا (1375 ق). الشفاء، المنطق، 5. البرهان، راجعه و قدم له: ابراهیم مدکور، بهتحقیق ابوالعلاء العفیفی، القاهره: الهیئة العامة لشئون المطابع الامیریة.
4
ابنسینا (1970). الشفاء، المنطق، 3. العبارة، تصدیر و مراجعة ابراهیم مدکور، بهتحقیق محمود الخصیری، القاهره: دارالکاتب العربی للطباعة و النشر.
5
ابنسینا (1371). المباحثات، تحقیق و تعلیق: محسن بیدارفر، قم: بیدارفر.
6
ابنسینا (1364). النجاة، تهران: مرتضوی.
7
ابنسینا (1315). دانشنامة علایی، منطق و فلسفه، بهتصحیح و تحشیة احمد خراسانی، تهران: چاپخانة مرکزی تهران.
8
ابنسینا (1420 ق-1999 م). رسالة فی اقسام العلوم العقلیه، در دایرة المعارف «الفلسفه الاسلامیة»، یصدرها: فؤاد سزکین، ج 42، فی اطار جامعة فرانکفورت، جمهوریة المانیا الاتحادیة: منشورات معهد تاریخ العلوم العربیه و اسلامیه.
9
ابنسینا (1378 ق-1959 م). الشفاء، المنطق، 2. المقولات، راجعه و قدم له: ابراهیم مدکور، بتحقیق الاساتذة: الأب قنواتی، محمود الخضیری، فؤاد الاهوانی، سعید زاید، القاهرة: اداره نشر التراث العربی.
10
ابنسینا (1371 ق-1952 م). الشفاء، المنطق، 1. المدخل، تصدیر الدکتور طه حسین باشا، مراجعه الدکتور ابراهیم مدکور، تحقیق الاساتذة، الأب قنواتی، محمود الخضیری، فؤاد الاهوانی، القاهره: نشر وزارة المعارف العمومیة.
11
ابنسینا (1373). برهان شفا، ترجمه و پ‍ژوهش مهدی قوام صفری،تهران: فکر روز.
12
ابنسینا (1400 ق). رسائل، قم: بیدارفر.
13
ابنسینا (1405 ق. الف). منطق المشرقیین، قم: منشورات مکتبة آیة الله العظمی مرعشی نجفی.
14
ابنسینا (1405 ق. ب). القصیدة المزدوجة فی المنطق، قم: منشورات مکتبة آیة الله العظمی مرعشی نجفی.
15
ارسطو (1378). ارگانون، ترجمة میر شمس الدین ادیبسلطانی، تهران: نگاه.
16
ارسطو (1980 الف). منطق ارسطو، حققه و قدم له: عبدالرحمن بدوی، الطبعه الاولی، الکویت: وکاله المطبوعات و بیروت: دارالقلم.
17
ارسطو (1980 ب). فى النفس، ترجمة اسحق بن حنین، راجعها علی اصولها الیونانیه و شرحها و حققها و قدم لها: عبدالرحمن بدوى، بیروت: دار القلم.
18
انصاری شیرازی، یحیی (1384). دروس شرح منظومه، ج 2، قم: بوستان کتاب.
19
خونجی، افضلالدین (1389). کشف الأسرار عن غوامض الأفکار، تقدیم و تحقیق: خالد الرویهب، تهران: مؤسسة پژوهشی حکمت و فلسفۀ ایران و برلین؛ مؤسسۀ مطالعات اسلامی دانشگاه آزاد برلین.
20
داماد، میر محمدباقر (1381). مصنفات میرداماد، بهاهتمام عبدالله نورانی، ج 1، تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگى.
21
داماد، میر محمدباقر (1385). مصنفات میرداماد، الافقالمبین، بهاهتمام عبدالله نورانی، ج 2. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگى.
22
رازی، فخرالدین (1381). منطق الملخص، بهتصحیح احد فرامرز قراملکی و آدینه اصغرینژاد، تهران: دانشگاه امام صادق (ع).
23
ربانی گلپایگانی، علی (1374). ایضاح الحکمة: ترجمه و شرح بدایة الحکمة، ج 1، قم: اشراق.
24
رضانژاد، غلامحسین (1380). حکمتنامه، ج 1، تهران: الزهرا.
25
سبزواری (1383). اسرار الحکم، مقدمه: صدوقى و تصحیح: کریم فیضى، قم: مطبوعات دینى.
26
شریفزاده، رحمان و محمدعلی حجتی (1391). «پارادوکس اخبار از مجهول مطلق: تحلیل مفهوم «خبر»»، منطقپژوهی، سال سوم، ش 1.
27
شیرازی، صدرالدین محمد بن ابراهیم (1378). سه رسالة فلسفی، متشابهات القرآن، المسائل القدسیه، اجوبه المسائل، مقدمه و تصحیح و تعلیق: سید جلال الدین آشتیانی، قم: دفتر تبلیغات اسلامی حوزة علمیة قم.
28
شیرازی، صدرالدین محمد بن ابراهیم (1382). شرح و تعلیقه بر الهیات شفا، تصحیح، تحقیق و مقدمه دکتر نجفقلی حبیبی، تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
29
شیرازی، صدرالدین محمد بن ابراهیم (1375). مجموعه رسائل فلسفى صدر المتالهین، تحقیق و تصحیح: حامد ناجى اصفهانى، تهران: حکمت.
30
شیرازی، صدرالدین محمد بن ابراهیم (1302). مجموعة الرسائل التسعة، تهران: بینا.
31
شیرازی، صدرالدین محمد بن ابراهیم (1362). اللمعات المشرقیة فی الفنون المنطقیـة، منطق نوین، با ترجمه و شرح عبدالمحسن مشکوةالدینی، تهران: آگاه.
32
شیرازی، صدرالدین محمد بن ابراهیم (1425 ق). الحکمة المتعالـیة فی الاسفار العقلیة الاربعـة، ج 1، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
33
شیرازی، صدرالدین محمد بن ابراهیم (1425 ق). الحکمة المتعالـیة فی الاسفار العقلیة الاربعـة، ج 3، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
34
شیروانی، علی (1388). ترجمه و شرح نهایة الحکمة، ج 1، قم: دار الفکر.
35
طباطبایی، محمدحسین (1420 ق). بدایة الحکمة، صححه و علق علیه: عباسعلی زارعی سبزواری، قم: مؤسسة النشر الاسلامی.
36
عظیمی، مهدی (1387). «ناسازوارة معدوم مطلق و گزارههای همتای آن»، مطالعات اسلامی: فلسفه و کلام، سال چهلم، شمارة پیاپی2/81.
37
فارابی (1404 ق). الالفاظ المستعمله فی المنطق، حققه و قدم له و علق علیه: محسن مهدی، تهران: الزهرا.
38
فارابی (1408 ق). المنطقیات للفارابی، حققها و قدم لها: محمد تقی دانش پژوه، ج 1، قم: مکتبه آیة الله مرعشی نجفی.
39
فارابی (1409 ق). المنطقیات للفارابی، حققها و قدم لها: محمد تقی دانش پژوه، ج 2، قم: مکتبه آیة الله مرعشی نجفی.
40
فارابی (1410 ق). المنطقیات للفارابی، حققها و قدم لها: محمد تقی دانشپژوه، ج 3، قم: مکتبه آیة الله مرعشی نجفی.
41
فارابی (1986). کتاب الحروف، حققه و قدم له و علق علیه: محسن مهدی، بیروت: دار المشرق.
42
فرامرز قراملکی، احد و محسن جاهد (1384). «قطبالدین رازی و حل معمای مجهول مطلق»، اندیشههای فلسفی، ش 1 و 2.
43
فلاحی، اسدالله و سید بهاءالدین موحد ابطحی (1389). «کاربردهای نادرست حمل اولی و شایع»، مجلة فلسفه و کلام اسلامی، ش 2.
44
فیض کاشانى (1375). اصول المعارف، تعلیق و تصحیح و مقدمه: سید جلال الدین آشتیانى، قم: دفتر تبلیغات اسلامى.
45
قبادیانى، ناصر خسرو (1363). جامع الحکمتین، تصحیح هانرى کربن و دکتر محمد معین، تهران: کتابخانة طهورى.
46
مصباح یزدی، محمد تقی (1383). شرح نهایه الحکمه، تحقیق و نگارش: عبدالرسول عبودیت، ج 1، قم: مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
47
مصباح یزدی، محمدتقی (1386). شرح الهیات شفاء (مشکات 1-1/3)، قم: مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
48
مطهری، مرتضی (1383). مجموعة آثار، ج 9، قم: صدرا.
49
ولفسن، ﻫ.ا. (1353). «دو اصطلاح تصور و تصدیق در فلسفة اسلامی»، ترجمة احمد آرام، در: منطق و مباحث الفاظ، تحقیق مهدی محقق و توشی هیکو ایزوتسو، تهران: دانشگاه تهران.
50
هیدجی، ملامحمد (1363- 1404 ق). تعلیقه الهیدجی علی المنظومه و شرحها، طهران: مؤسسة الاعلمی.
51
Ackrill, J. L. (1963). Aristotle, Categories and De Interpretatione. In Aristotle (1963).
52
Aristotle (1940). The Work, Translated Under The Editorship Of W. D. Ross, Oxford: Clarendon Press.
53
Aristotle (1938). Aristotle, Categories, On Interpretation, Prior Analytics, Trans. H. P. Cooke and Hugh Tredennick, Cambridge, MA: Harvard University Press.
54
Aristotle (1963). Aristotle, Categories and De Interpretatione, Translated with Notes by J. L. Ackrill, Oxford: Clarendon Press.
55
Aristotle (1991). Complete Works, The Revised Oxford Translation, Jonathan Barnes (ed.), Princeton, N. J.: Princeton University Press.
56
Cooke, H. P. (1938). ‘On Interpretation’, In Aristotle, Categories, On Interpretation, Prior Analytics, Trans. H. P. Cooke and Hugh Tredennick, Cambridge, MA: Harvard University Press.
57
Edghill, E. M. (1940). ‘On Interpretation’, In The Work, Trans. W. D. Ross, Oxford: Clarendon Press.
58
ORIGINAL_ARTICLE
هنجاریبودن معنا
بسیاری از فیلسوفان مدعی هستند که معنا و محتوای سمانتیکی زبان، امری هنجاری است، یعنی معنای یک کلمه تعیینکنندة الگوی درستکاربرد بوده و این الگو را تجویز میکند. مهمترین استدلالهایی که فیلسوفانی مانند کریپکی و بوقوسیان به نفع هنجاریبودن معنا ارائه دادهاند بر مفاهیمی مانند «قواعد»، «کاربردهای صحیح»، و «امکان خطای سمانتیکی» استوار است. اما برخی فلاسفه، ادعای هنجاریبودن معنا را زیر سؤال برده و انتقاداتی به آن وارد کردهاند. در این مقاله از این نظریه که هنجارهای زبانی ریشه در جنبة اجتماعی زبان دارند دفاع میشود؛ یعنی معنای کلمات به خودی خود، در مورد کاربردهای صحیح و ناصحیح بیطرف است، اما قوانین اخلاقی یا اجتماعی هر جامعه هنجارهایی را به زبان تحمیل میکند.
https://logicalstudy.ihcs.ac.ir/article_841_07843f69299ce0f9ca0dbfd36bdf4b2d.pdf
2013-03-21
44
64
کلیدواژهها: هنجاریبودن معنا
پیروی از قواعد
دانش عمومی
اشتباهات سمانتیکی
سید محمدعلی
حجتی
1
دانشیار فلسفه دانشگاه تربیت مدرس
LEAD_AUTHOR
هومن محمد
قربانیان
hmg100@gmail.com
2
دانشجوی دکتری دانشگاه تربیت مدرس
AUTHOR
لطفالله
نبوی
nabavi_l@modares.ac.ir
3
دانشیار فلسفه دانشگاه تربیت مدرس
AUTHOR
ارسلان
گلفام
golfamar@modares.ac.ir
4
دانشیار زبانشناسی تربیت مدرس
AUTHOR
Bilgrami, Akeel )1993(. ‘Norms and Meaning’, In Ralph Stoecker (ed.), Reflecting Dividson, Berlin: De Gruyter.
1
Boghossian, Paul A. (1989). ‘The Rule-Following Considerations’, Mind, Vol. 98.
2
Gibbard, Allan (1994). ‘Meaning and Normativity’, Philosophical Issues, Vol. 5.
3
Glock, Hans-Johann (2005). ‘The Normativity of Meaning Made Simple’, In Nimtz and Beckermann (eds.).
4
Glüer, Kathrin and P. Pagin (1999). ‘Rules of Meaning and Practical Reasoning’, Synthese, Vol. 117.
5
Glüer, Kathrin and Wikforss, Åsa M. (2008). ‘Against Normativity Again, Reply toWhiting’, In The Aim of Belief, T. Chan (ed.), Oxford: OUP.
6
Hattiangadi, Anandi (2006). ‘Is Meaning Normative?’, Mind & Language, Vol. 21.
7
Itkonen, Esa (2008). ‘The Central Role of Normativity in Language’, In Jordan Zlatev, Timothy P. Racine, Chris Sinha, and Esa Itkonen (eds.), The Shared Mind, Vol. 12 of Converging Evidence in Language and Communication Research, Amsterdam: Benjamins.
8
Kripke, Saul A. (1982). Wittgenstein on Rules and Private Language, An Elementary Exposition, Cambridge: Harvard University Press.
9
Lewis, David K. (2002). Convention, A Philosophical Study, Oxford: Blackwell.
10
Millar, Alan (2002). ‘The Normativity of Meaning’, In Anthony O’Hear (ed.), Logic, Thought, and Language, Vol. 51 of Royal Institute of Philosophy Supplement, Cambridge: Cambridge University Press.
11
Millar, Alan (2004). Understanding People, Normativity and Rationalizing Explanation, Oxford and New York: Clarendon.
12
Millikan, Ruth G. (2006). Varieties of Meaning, The 2002 Jean Nicod lectures, London: Bradford Books.
13
Schulte, Peter (2009). ‘Moral and Rational ‘Oughts’, The Distinction Between ‘Demanding’ and ‘Recommending’ Normativity’, In Dora Achourioti, Edgar Andrade, and Marc Staudacher (eds.), Proceedings for the Graduate Philosophy Conference Onnormativity, No. X-2009-02 in ILLC Publications, Amsterdam.
14
Searle, John R. (1969). Speech Acts, An Essay in the Philosophy of Language, Cambridge: Cambridge University Press.
15
Whiting, Daniel (2009). ‘Is Meaning Fraught With’, Pacific Philosophical Quarterly, Vol. 90.
16
Wikforss, Åsa M. (2001). ‘Semantic Normativity’, Philosophical Studies, Vol. 102.
17
Winch, Peter (1963). The Idea of a Social Science and its Relation to Philosophy, London: Routledge and Kegan Paul.
18
Wittgenstein, Ludwig (1953). Philosophical Investigations, G. E. M. Anscombe and R. Rhees (eds.), Trans. G. E. M. Anscombe, Oxford: Blackwell.
19
ORIGINAL_ARTICLE
«مفهومنمایی» محالات ذاتی
در منطق و فلسفة ارسطویی و اسلامی، محالات ذاتی دارای مفهوم و معنا تلقی میشوند، هرچند در خارج محقق نمیشوند و نمیتوانند بشوند. محالات، احکامی فلسفی دارند که در امور عامة فلسفه مورد بحث قرار میگیرند. در این نوشتار، ضمن رد دلایل اندکی که بر معناداری محالات ذاتی آوردهاند، چند دلیل فلسفی و منطقی بر بیمعنایی محالات ذاتی اقامه خواهیم کرد. بهنظر میرسد مبحث منطقی «عدم و ملکه»، مبنای خوبی برای تشخیص بیمعنایی جملات و مرکبات به دست میدهد. بر این اساس و توضیحاتی که در متن آمده است، محالات ذاتی را باید الفاظ مرکبی دانست که از طریق بازی با الفاظ ایجاد شدهاند و هیچ مفهومی را به ذهن نمیآورند، بلکه صرفاً ذهن را به توهم معنایابی میاندازند؛ محالات ذاتی «مفهومنما» هستند. پیامدهای مهم این نظریه در این نوشتار به اجمال مورد اشاره قرار گرفتهاند.
https://logicalstudy.ihcs.ac.ir/article_842_398713100f70c0e1905a85088f041aa0.pdf
2013-03-21
65
88
کلیدواژهها: محالات ذاتی
مفهوم
معنا
مفهومنما
عدم و ملکه
حمل اولی
حمل شایع
بهزاد
حمیدیه
hamidieh@ut.ac.ir
1
استادیار الهیات دانشگاه تهران
AUTHOR
ابنسینا، حسین بن عبدالله (1379). النجاه من الغرق فی بحر الضلالات، تهران: دانشگاه تهران.
1
ابنسینا، حسین بن عبدالله (1403). الاشارات و التنبیهات، با شرح نصیرالدین محمد طوسی و شرح قطبالدین محمد رازی، بیجا: دفتر نشر کتاب.
2
ابنسینا، حسین بن عبدالله (بیتا). التعلیقات، به تحقیق عبدالرحمن بدوی، قم: دفتر تبلیغات اسلامی حوزة علمیة قم.
3
ارسطو (1383). «مقولات»، در ایساغوجی تألیف فرفوریوس و مقولات تصنیف ارسطو، ترجمة محمد خوانساری، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
4
اصفهانی غروی، محمدحسین (1374). نهایة الدرایه، ج 1، قم: سید الشهدا.
5
ایجی، عضدالدین عبدالرحمن و سیدشریف علی بن محمد جرجانی (1419 ق). شرح المواقف، بیروت: دار الکتب العلمیه.
6
آشتیانی، میرزا مهدی (1372)، تعلیقه بر شرح منظومه حکمت سبزواری، به اهتمام عبدالجواد فلاطوری و مهدی محقق، تهران: دانشگاه تهران.
7
آشتیانی، میرزا مهدی (1388). اساس التوحید، مبحث قاعدة الواحد و وحدت وجود، تهران: هرمس.
8
تهانوی، محمدعلی (1996). موسوعه کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج 2، بیروت: مکتبة لبنان ناشرون.
9
حائری یزدی، مهدی (1384). کاوشهای عقل نظری، تهران: مؤسسة پژوهشی حکمت و فلسفة ایران.
10
حسینی مدنی، سید علیخان (1425 ق). ریاض السالکین فی شرح صحیفه سید الساجدین (ع)، ج 1، قم: الاسلامی.
11
دینانی، غلامحسین (1362). وجود رابط و مستقل در فلسفة اسلامی، تهران: شرکت سهامی انتشار.
12
دینانی، غلامحسین (1388). قواعد کلی فلسفی در فلسفة اسلامی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
13
سبزواری، ملاهادی (1379). شرح المنظومه، با تصحیح و تعلیق آیت الله حسنزاده آملی، ج 2، تهران: ناب.
14
شیرازی، صدرالدین محمد (1981). الحکمة المتعالیة فی الاسفار العقلیة الاربعة، بیروت: دار احیاء التراث.
15
صلیبا، جمیل (1414 ق). المعجم الفلسفی، ج 2، بیروت: الشرکه العالمیه للکتاب.
16
فرگه، فردریک لودویگ گوتلوب (1382). «دربارة معنا و مدلول»، ترجمة یارعلی کرد فیروزجائی، در یارعلی کرد فیروزجائی، فلسفة فرگه، قم: مرکز انتشارات مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
17
فن، ک. ت. (1381). مفهوم فلسفه نزد ویتگنشتاین، ترجمة کامران قرهگزلی، تهران: مرکز.
18
قطبالدین رازی، محمد بن محمد (1384). تحریر القواعد المنطقیه فی شرح الرساله الشمسیه، با حواشی سید شریف جرجانی، قم: بیدار.
19
قطبالدین شیرازی، محمود بن مسعود (1369). درة التاج، تهران: حکمت.
20
کارناپ، رودلف (1385). فلسفه و نحو منطقی، ترجمة رضا مثمر، تهران: مرکز.
21
کرد فیروزجائی، یارعلی (1382). فلسفة فرگه، قم: مرکز انتشارات مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
22
لاهیجی، عبد الرزاق بن علی (1430). شوارق الالهام فی شرح تجرید الکلام، ج 5، قم: مؤسسة الامام الصادق (ع).
23
لاینز، جان (1383). مقدمهای بر معناشناسی زبانشناختی، ترجمة حسین واله، تهران: گام نو.
24
لین، تونی (1380). تاریخ تفکر مسیحی، ترجمة روبرت آسریان، تهران: فرزان.
25
مظفر، محمدرضا (1408 ق). المنطق، قم: فیروزآبادی.
26
مگی، برایان (1374). مردان اندیشه، پدیدآورندگان فلسفة معاصر، ترجمة عزتالله فولادوند، تهران: طرح نو.
27
نائینی، محمدحسین (1368). اجود التقریرات، ج 1، قم: مصطفوی.
28
ویتگنشتاین، لودویگ (1380). پژوهشهای فلسفی، ترجمة فریدون فاطمی، تهران: مرکز.
29
ویتگنشتاین، لودویگ (1385). کتاب آبی، ترجمة مالک حسینی، تهران: هرمس.
30
Ayer, Alfred Jules (1946). Language, Truth, and Logic, London: Gollancz.
31
Chomsky, Noam (1957). Syntactic Structures, Paris: Mouton & Co.
32
Hobbes, Thomas (2012). Leviathan, Echo City: Echo Library.
33
Martinich, Aloysius (1995). Hobbes Dictionary, Oxford, England: Blackwell.
34
Rathvon, Natalie (2004). Early Reading Assessment, A Practitioner’s Handbook, Guilford Press.
35
Ryle, Gilbert (1949). The Concept of Mind, Chicago: University of Chicago Press.
36
ORIGINAL_ARTICLE
برهان وجودی آنسلم و مسئلة مقایسه با خود
برهان آنسلم از نمونههای نامور برهان وجودی است که قرنها محل بحث فیلسوفان و منطقدانان بوده است. یکی از کلیدیترین فرازهای این برهان چنین است که «اگر [آنچه فراتر از آن قابل تصور نیست] در ذهن وجود داشته باشد، آنگاه میتوان همین فرد را بهعنوان موجود تصور کرد که فراتر است». بر اساس این فراز، میتوان «مسئلة مقایسة با خود» را مطرح کرد؛ مسئلهای که اولاً به تمایز میان «آنچه فراتر از آن قابل تصور نیست» و «آنچه فراتر از آن قابل تصور نیست بهعنوان موجود»، و ثانیاً به مقایسة میان آنها میپردازد. در این مقاله، نگارندگان تلاش میکنند پاسخ چهار تقریر از برهان وجودی آنسلم، میلیکان، اوپنهایمر و زالتا، لوئیس، و کینگ، به «مسئلة مقایسه با خود» را بررسی کنند؛ در مقام پاسخگویی به این مسئله، میلیکان و همچنین اوپنهایمر و زالتا آن را منحل کردهاند، لوئیس با استفاده از جهانهای ممکن لوئیسی به حل آن پرداخته است، و کینگ با بهرهگیری از نظریة اشیای التفاتی کوشیده است این تمایز را مدل کند. در این نوشتار استدلال میشود که مسئله منحلشدنی نیست؛ مدل لوئیس نظریة وی در باب جهانهای ممکن را پیشفرض میگیرد و نظریة اشیای التفاتی باعث ایجاد مشکلی میشود که صورتبندی کینگ را از اعتبار میاندازد.
https://logicalstudy.ihcs.ac.ir/article_843_5a6064571e8d0a9a9e62ddacd4bd2ffc.pdf
2013-03-21
89
108
کلیدواژهها: برهان وجودی آنسلم
منطق آزاد
منطق موجهات
مسئلة مقایسه با خود
تصورپذیری
جهانهای ممکن
اشیای التفاتی
حامد
قدیری
hamed0ghadiri@gmail.com
1
دانشجوی کارشناسی ارشد منطق تربیت مدرس
LEAD_AUTHOR
داود
حسینی
davood.hosseini@modares.ac.ir
2
استادیار فلسفه دانشگاه تربیت مدرس
AUTHOR
قدیری، حامد و داود حسینی (در دست چاپ). «برهان وجودی آنسلم به تقریر زالتا و نقد آن»، مجلة فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه تهران.
1
Anselm (1077). Proslogion, Davies, B. and G. R. Evans (eds.), Anselm of Canterbury, The Major Works, Oxford: Oxford University Press.
2
Barbes, Jonathan (1972). The Ontological Argument, London: Macmillan.
3
Charlesworth, M. J. (Trans.) (1965). St. Anselm’s Proslogion, Oxford: Oxford University Press.
4
Chihara, C. S. (1998). The Worlds of Possibility, Oxford: Clarendon.
5
King, Peter (1984). ‘Anselm’s Intentional Argument’, History of Philisophy Quarterly, Vol. 1.
6
Lewis, David (1970). ‘Anselm and Actuality’, Nous, Vol. 4.
7
Lewis, David (1986). On The Plurality of Worlds, Oxford: Blackwell.
8
Milican, Peter (2004). ‘The One Fatal Flaw in Anselm’s Argument’, Mind, Vol. 113.
9
Nagasawa, Y. (2007). ‘Milican on the Ontological Argument’, Mind, Vol. 116.
10
Oppenheimer, P. and Edward N. Zalta (2007). ‘Reflections on the Logic of the Ontological Argument’, Studia Neoaristotelica, Vol. 4, No. 1.
11
Oppenheimer, P. and Edward N. Zalta (1991). ‘On the Logic of the Ontological Argument’, J. Tomberlin (ed.), Philosophical Perspective 5, The Philosohy of Religion.
12
Oppenheimer, P. and Edward N. Zalta (2011). ‘A Computationally-Discovered Simplification of the Ontological Argument’, Australasian Journal of Philosophy, Vol. 89, No. 2.
13
Oppy, Graham (1996). ‘Ontological Arguments’, The Stanford Electronic Encyclopedia of Philosophy, http://plato.stanford.edu/entries/ontological-arguments/ (revised 2011).
14
Oppy, Graham (2007). ‘More That One Flaw, Reply to Milican’, Sophia, Vol. 46.
15
ORIGINAL_ARTICLE
مفاهیم موجهه از نظر دئودوروس، فیلون، و خروسیپوس
دئودوروس، فیلون، و خروسیپوس از برجستهترین منطقدانان مگاری ـ رواقی بودهاند و موجهات یکی از مباحث مورد توجه این منطقدانان بوده است. نظرات این متفکرین در مورد مفاهیم موجهه، تعریف ضرورت، امکان، امتناع، و رابطه و نسبت اینها با هم از مباحث جالب تاریخ منطق است که به روشنشدن برخی از مواضع منطقی منطقدانان دیگر در این زمینه هم کمک میکند. از میان این سه تن، نظرات دئودوروس بیش از همه مورد بحث بوده و هست. این توجه عموماً به این علت است که تعاریف دئودوروس از این مفاهیم همراه نگاهی دترمینیستی به عالم است. تعاریف فیلون و خروسیپوس گرچه با درک عرفی سازگارتر هستند، با موضع دترمینیستی آنان همخوانی ندارد.
https://logicalstudy.ihcs.ac.ir/article_844_ce572839f3b9cff47a76633b58792037.pdf
2013-03-21
109
128
کلیدواژهها: موجهات
مگاریون
رواقیون
دئودوروس
فیلون
خروسیپوس
فرشته
نباتی
fnabati@gmail.com
1
استادیار فلسفة علامه طباطبایی
AUTHOR
ابن سینا (1403 ق). الاشارات و التنبیهات، ج 1، تهران: دفتر نشر کتاب.
1
طباطبایی، محمدحسین (1362). نهایة الحکمة. قم: مؤسسة نشر اسلامی.
2
نبوی، لطف الله (1383). مبانی منطق موجهات. تهران: دفتر نشر آثار علمی دانشگاه تربیت مدرس.
3
نبوی، لطف الله (1381). منطق سینوی به روایت نیکولای رشر، تهران: علمی و فرهنگی.
4
Aristotle (1991). Complete Works of Aristotle, Jonathan Barnes (ed.), Princeton: Princeton University Press.
5
Bobzien, Susanne (2003). ‘Logic’, In The Cambridge Companion to The Stoics, Brad Inwood (ed.), Cambridge: Cambridge University Press.
6
Bobzien, Susanne (2004). Determinism and Freedom in Stoic Philosophy, New York: Oxford University Press.
7
Bobzien, Susanne (2006). ‘Ancient Logic’, The Stanford Encyclopedia of Philosophy, Edward N. Zalta (ed.), URL = <http://plato.stanford.edu/archives/fall2008/entries/logic-ancient/>.
8
Bobzien, Susanne (2011). ‘Dialectical School’, The Stanford Encyclopedia of Philosophy, Edward N. Zalta (ed.), URL<http://plato.stanford.edu/archives/fall2011/entries/dialectical-school/>.
9
Bochenski, I. M. (1961). A History of Formal Logic, Trans. Ivo Thomas, University of Notre Dam Press.
10
Boethius (1998). On Aristotle's On Interpretation 9 First and Second Commentaries, Trans. Norman Kretzmann, Ithaca: Cornell University Press.
11
Copeland, B. Jack (2008). ‘Arthur Prior’, The Stanford Encyclopedia of Philosophy, Edward N. Zalta (ed.), URL= <http://plato.stanford.edu/archives/fall2008/entries/prior/>.
12
Epictetus (1925). The Discourses as Reported by Arrian, the Manual, and Fragments, Trans. W.A. Oldfather, Vol. 1, London and Cambridge: Mass.
13
Gaskin, Richard (1995). The Sea Battle and the Master Argument, New York: De Gruyer.
14
Kneale, M. and W. Kneale (1971). The Development of Logic, Oxford: Clarendon.
15
Mates, Benson (1961). Stoic Logic, USA: University of California Press.
16
Prior, Arthur (1995). ‘Diodoran Modalities’, Philosophical Quarterly, Vol. 5.
17
Rescher, Nicholas (1966). ‘Aversion of the ‘Master Argument’ of Diodorus’, Journal of Philosophy, Vol. 63, No. 15.
18
Vuilllemin, jules (1996). Necessity or Contingency, The Master Argument, Stanford: Center for the Study of Language and Information.
19
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل نادرست کواین از ذاتگرایی ارسطویی
کواین، فیلسوف تجربهگرای شهیر امریکایی، در پی انتقاداتی که به منطق موجهات محمولی دارد آن را متعهد به آموزة ذاتگرایی ارسطویی میداند و میکوشد نشان دهد که چنین آموزهای بیمعناست. او ذاتگرایی ارسطویی را آموزهای تعریف میکند که، مستقل از نحوة تشخیص شیء و مستقل از هرگونه رابطة زبانی، قائل به تمایز میان صفات ذاتی و عرضی برای اشیاست. در این مقاله تلاش خواهم کرد بر اساس متون ارسطو، به بررسی تعریف کواین از ذاتگرایی ارسطویی بپردازم. از این بحث خواهم کرد که آیا او ذاتگرایی ارسطو را درست تعریف کرده است و آیا انتقادات او به ذاتگرایی، شامل ذاتگرایی ارسطویی هم میشود؟ نشان خواهم داد که کواین تحلیل صحیحی از آنچه ارسطو ذاتگرایی میداند ارائه نکرده است.
https://logicalstudy.ihcs.ac.ir/article_845_a341e2e739ee3e19d38a08c3579853c2.pdf
2013-03-21
129
144
کلیدواژهها: ذاتگرایی
موجهات
ارسطو
کواین
عطاءاله
هاشمی
ata.hashemi@yahoo.com
1
کارشناس ارشد منطق علامه طباطبایی
AUTHOR
نوسبام، مارتا (1389). ارسطو، ترجمة عزتالله فولادوند، تهران: طرح نو.
1
Aristotle (1963). Aristotle's Works, Trans. W. D. Ross, Oxford: Oxford University Press.
2
Black, Edward (1968). ‘Aristotle's 'Essentialism' and Quine's Cycling Mathematician’, The Monist, Vol. 52, No. 2.
3
Matthews, Gareth. B. (1990). ‘Aristotelian Essentialism’, Philosophy and Phenomenological Research, Vol. 50.
4
Politis, Vasililis (2005). Aristotle and the Metaphysics, London: Routledge.
5
Plantinga, Alvin (1974). The Nature of Necessity, Oxford: Oxford University Press.
6
Quine, Wilard Van Orman (1963). From a Logical Point of View, New York: Harber & Row.
7
Quine, Wilard Van Orman (1976). The Ways of Paradox and Other Essays, New York: Random House.
8
Quine, Wilard Van Orman (2001). Word and Object, Massachusetts: The MIT.
9
Rasmussen, Douglas B. (1984). ‘Quine and Aristotle Essentialism’, Reprinted From The New Scholasticism, Vol. 3.
10
White, Nicholas (1972). ‘Origins of Aristotelian Essentialism’, Review of Metaphysics, Vol. 26.
11