TY - JOUR ID - 5010 TI - ملاحظاتی بر نظریه ارجاع بدیهیات تصدیقی به علم حضوری JO - منطق‌پژوهی JA - LSJ LA - fa SN - 2383-0662 AU - تاجیک جوبه, محمد AU - رصافی, محمد AD - گروه فلسفه اخلاق، دانشکده الهیات، دانشگاه قم AD - استادیار دانشگاه اصول الدین قم Y1 - 2019 PY - 2019 VL - 10 IS - 2 SP - 87 EP - 105 KW - بدیهی KW - علم حضوری KW - وجدانیات KW - اولیات KW - خطاناپذیری DO - 10.30465/lsj.2019.5010 N2 - بدیهیات به عنوان زیرساخت معرفت فلسفی و بلکه همه معارف بشری از گذشته دارای ارزش بسزایی بوده است و لیکن به دلایل مختلفی به چرایی آن جز در مطاوی کلمات فلاسفه پرداخته نشده است. در تبیین و توجیه اعتبار و خطاناپذیری بدیهیات مبانی مختلفی مطرح شده است. یکی از این مبانی ارجاع بدیهیات به علوم حضوری و استفاده از خاصیت خطاناپذیری این علم برای تضمین صحت بدیهیات می‌باشد. آیت الله مصباح را می‌توان مبدع و یا نخستین مقرر این نظریه دانست. ایشان از شش بدیهی رایج تنها وجدانیات و اولیات را واجد شرایط بداهت می‌دانند و به دلیل اینکه علم حصولی و حس را مناشیء وقوع خطا می‌دانند، تلاش می‌کنند تا ارتباط وجدانیات و اولیات را با آنها قطع نمایند تا راه ورود خطا به بدیهیات مسدود شود و آن‌گاه برای تضمین صدق و بداهت بدیهیات آنها را با علم حضوری که سرچشمه ضمانت صحت است، پیوند می‌دهند. اما این نظریه به نظر می‌رسد با مشکلاتی روبرو است. نوشتار مذکور درصدد است تا با تبیین نظر ایشان و برشمردن ویژگی‌های علم حضوری ملاحظات وارد بر این نظریه را بررسی کند. UR - https://logicalstudy.ihcs.ac.ir/article_5010.html L1 - https://logicalstudy.ihcs.ac.ir/article_5010_78e4659e8dd82b501adbad7c8da4cbbb.pdf ER -