TY - JOUR ID - 6643 TI - فعل «است» در درباره‌ی عبارت ارسطو JO - منطق‌پژوهی JA - LSJ LA - fa SN - 2383-0662 AU - کلانتر, سید عمار AD - دانش‌آموخته‌ی دکتری فلسفه‌ی غرب از دانشگاه تهران Y1 - 2021 PY - 2021 VL - 12 IS - 1 SP - 213 EP - 237 KW - است (εστί) KW - افزون‌نشانگری KW - فعل KW - زمان KW - ترکیب KW - درباره‌ی عبارت DO - 10.30465/lsj.2021.36699.1370 N2 - در این مقاله فعل بودنِ «است» (εστί) در درباره‌ی عبارت ارسطو و و دلالت‌هایی که وی صراحتا به «است» نسبت می‌دهد، بررسی می‌شود و در موارد متعددی دیدگاه برخی مفسران ارسطو، از جمله آمونیوس، بوئتیوس، فارابی و آکویناس تقریر و نقد می‌شود. از این رو، ابتدا تعریفِ ارسطو از فعل،‌ از جمله مهمترین ویژگیِ آن، «افزون‌نشانگریِ زمان»، بررسی می‌شود. در واقع، «است» به دلیلِ داشتنِ این ویژگی فعل است و به این ترتیب اولین دلالتِ «است» هم روشن می‌شود. در ادامه درباره‌ی دو دلالتِ دیگرِ «است» یعنی «افزون‌نشانگریِ ترکیب» و «تعیین صادق» و رابطه‌ی این سه دلالت با یکدیگر بحث می‌شود. و سرانجام نتیجه گرفته می‌شود که از نظر ارسطو «است» (ثلاثی) یک امر مقولی را نشانگری نمی‌کند، بلکه فقط افزون‌ نشانگرِ ترکیب است. و با توجه به اینکه «است» افزون‌ نشانگرِ زمان است، می‌توان گفت که از نظرِ ارسطو در درباره‌ی عبارت «است» (ثلاثی) افزون‌ نشانگر ترکیب زمان‌مند است. UR - https://logicalstudy.ihcs.ac.ir/article_6643.html L1 - https://logicalstudy.ihcs.ac.ir/article_6643_e3535fcad91f106f3c4aa89963960c0c.pdf ER -