ابنسینا، بوعلی (1383). الإشارات و التنبیهات، در: شرح الإشارات، ج 1، قم: نشرالبلاغه.
ابنرشد، محمد (1981). تلخیص کتاب العبارۀ، به تصحیح قاسم بترورث هریدی، قاهرۀ: الهیئۀ المصریۀ العامۀ للکتاب.
ارسطو (1980). منطق ارسطو، به تصحیح عبدالرحمن بدوی، بیروت: دارالقلم.
استراوسون، پ. ف. (1386). پیرامون اشاره، ترجمة رضا محمدزاده، ارغنون، ش 7 و 8، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
بهمنیار، ابن مرزبان (1349). التحصیل، به کوشش مرتضی مطهری، تهران: دانشگاه تهران.
جاهد، محسن (1384). «تصحیح شرح مطالعالأنوار»، نوشتة قطبالدین رازی و شرح سراجالدین ارموی، پایاننامة کارشناسیارشد، دانشکدة الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه تهران.
خراسانی، محمدکاظم (1412 ق). کفایۀالأصول، بیروت: مؤسسة آل البیت علیهم السّلام لإحیاء التراث.
الخونجی، افضلالدین (1389). کشفالأسرار عن غوامضالأفکار، به تصحیح خالد الرویهب، تهران: مؤسسة پژوهشی حکمت و فلسفۀ ایران.
خوئی، سید ابوالقاسم (1367 ق). أجودالتقریرات فی الأصول، تهران: مکتبۀ البوذر جُمهری (المصطفوی).
دوانی، جلالالدین (1386). نهایۀ الکلام فی حلّ شبهه جذر الأصمّ، در: دوازده رساله در پارادوکس دروغگو، به تصحیح احد فرامرز قراملکی. تهران: مؤسسة پژوهشی حکمت و فلسفۀ ایران.
ذکیانی، غلامرضا (1374). «تصحیح بیان الحق ّو لسان الصدق»، نوشتة سراجالدین ارموی، پایاننامة کارشناسی ارشد، دانشکدة الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه تهران.
رازی، قطبالدین (1383). شرح اشارات، ج 1، قم: نشرالبلاغه.
ساوی، عمر بن سهلان (1383). البصائر النصیریّه، به کوشش حسن المراغی، تهران: شمس تبریزی.
سرل، جان، آر. (1387). افعال گفتاری، ترجمة محمدعلی عبداللهی، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
سروش، عبدالکریم (1388). ادب قدرت ادب عدالت، تهران: صراط.
شیرازی، قطبالدین (1383). شرح حکمه الإشراق، به تصحیح عبدالله نورانی و مهدی محقّق، تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
طوسی، نصیرالدین (1381). منطق التجرید در: الجوهر النضید، به تصحیح محسن بیدارفر، قم: بیدار.
عباسیان چالشتری، محمدعلی (1384)، «نظریۀ افعال گفتاری و برخی پیامدهای مهم آن»، مقالات و بررسیها، دفتر 77، بهار و تابستان 84.
غزالی، ابوحامد محمد (1961). مقاصد الفلاسفه، به کوشش سلیمان دنیا، قاهره: دارالمعارف.
غزالی، ابوحامد محمد (بیتا)، معیار العلم، به کوشش سلیمان دنیا، بیروت: دارالأندلس.
فارابی، ابونصر (1408 ق). المنطقیات للفارابی، به کوشش محمدتقی دانشپژوه، قم: مکتبۀ آیۀالله العظمی النجفی المرعشی.
فرامرز قراملکی، احد (1388). روششناسی مطالعات دینی، مشهد: دانشگاه علوم اسلامی رضوی.
فرامرز قراملکی، احد (1373). «الإشارات و التنبیهات؛ سرآغاز منطقنگاری دوبخشی»، آینة پژوهش، ش 24.
فرامرز قراملکی، احد (1373). «تحلیل قضایا»، رسالة دکتری، تهران، دانشکدة الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه تهران.
فرامرز قراملکی، احد (1378). «مقدمه»، بر التنقیح فی المنطق، نوشتة صدرالدین محمد شیرازی، تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
فرامرز قراملکی، احد (1385). اصول و فنون پژوهش در گسترة دینپژوهی، قم: مرکز مدیریت حوزة علمیة قم.
فرامرز قراملکی، احد (1386). دوازده رساله در پارادوکس دروغگو، تهران: مؤسسة پژوهشی حکمت و فلسفة ایران.
فرامرز قراملکی، احد (1391). جستار در میراث منطقدانان مسلمان، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
قائمینیا، علیرضا (1381). وحی و افعال گفتاری (نظریة وحی گفتاری)، قم: زلال کوثر.
القطیفی، سیدمنیر السید عدنان (1414 ق). الرافد فی علم الأصول (تقریرات درس آیهالله سیدعلی حسینی سیستانی)، بیروت: دار المؤرخ العربی.
کاتبی قزوینی، نجمالدین دبیران (1345). جامع الدقائق فی کشف الحقائق، تصویر نسخة خطی، مجموعة میکروفیلم دانشگاه تهران.
مظفر، محمدرضا (1386 ق). اصول الفقه، نجف: دارالنعمان.
هاشمی شاهرودی، سیدمحمود (1431 ق). بحوث فی العلم الأصول (تقریرات درس سیدمحمدباقر صدر)،
ج 1، بیجا.
Austin, John L. (1962). How to Do Things with Words, Oxford University Press.
Rosenberg, Jav F. and Travis Charles (eds.) (1971). Readings in the Philosophy of Language, Prentice-Hall, Inc, Englewood Cliffs, New Jersey.