Document Type : Research

Author

Faculty member, Department of Islamic Philosophy and Theology, Shiraz University

Abstract

In conditional propositions, it is said that these propositions are formed from the second combination of single elements. So, every conditional proposition is composed of at least two categorical propositions, which are considered as their components. According to the opinion of logicians, these components lose the property of being a proposition and to be news after entering conditional letters on their heads; and for this reason, they are no longer truth and falsity; because these two descriptions are essentials accident of being news. But the accuracy in the components of conditional propositions shows that these components, when they are considered as part of conditional propositions, still have the characteristic of being news and being attributed to truth and falsity and with this criterion and the way of relationship between them, the truth and falsity of conditional propositions are determined. This article, with the approach of propositional analysis, comes to the conclusion that the components of conditional propositions, have the description of truth and falsity and that's why there are still news and propositions.

Keywords

ابن­ سینا، حسین بن عبدالله (1405- 1404ق). الشفاء(المنطق)، به تحقیق سعید زاید و...، ج۱، قم: مکتبة آیة الله العظمی المرعشی النجفی (ره).
ابن­سینا، حسین بن عبدالله (1375ش). ‏الاشارات و التنبیهات،‏ چاپ اول، قم: نشر البلاغة.‏
ابن‌کمونه، سعد بن منصور (1387ش). شرح التلویحات اللوحیة و العرشیة، ج1، مصحح: نجفقلی حبیبی، چاپ اول، تهران: مرکز پژوهشی میراث مکتوب.
ارموی، سراج­الدین، (1373ش). بیان­ الحق و لسان الصدق، پایان نامه کارشناسی ارشد، تحت عنوان: «تصحیح و تحقیق بیان الحق و لسان الصدق سراج الدین ارموی از باب اول تا پایان باب دهم»، غلامرضا ذکیانی، دانشگاه تهران: دانشکده الهیات و معارف اسلامی.
جرجانى، السید الشریف على بن محمد (1370ش).‏ ‏کتاب التعریفات‏، چاپ چهارم، تهران: ناصر خسرو.
خونجی، افضل­الدین (1389ش). کشف الاسرار عن غوامض الافکار، تقدیم و تحقیق: خالد الرویهب، چاپ اول، تهران: انتشارات موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران و موسسه مطالعات اسلامی دانشگاه آزاد برلین-آلمان.
سبزواری، ملاهادی (1379ش). شرح المنظومة، ج1، چاپ اول، تهران: نشر ناب.
صدر، محمدباقر (1410ق). الأسس المنطقیة للاستقراء، چاپ اول، قم: المجمع العلمی للشهید صدر.
طوسى، خواجه نصیرالدین (‏1375ش). ‏شرح الاشارات و التنبیهات مع المحاکمات‏، ج1، چاپ اول، قم: نشر البلاغة‏.‏
طوسى، خواجه نصیرالدین‏ (1367ش). اساس الاقتباس، تصحیح: مدرس رضوی، چاپ چهارم، تهران: انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.
عظیمی، مهدی (1396ش). تحلیل منطقی گزاره، چاپ دوم، قم: انتشارات حکمت اسلامی.
علیش، محمد (2008م). حاشیة الشیخ محمد علیش علی شرح الشیخ الإسلام زکریا الأنصاری علی إیساغوجی فی علم المنطق، قاهره –مصر: المکتبة الأزهریة للتراث.
فخررازی، محمدبن عمر (1381ش). منطق الملخص، مقدمه، تصحیح و تعلیقه: احد فرامرز قراملکی و آدینه اصغری نژاد، چاپ اول، تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع).
فرامرز قراملکی، احد (1378ش). مقدمه بر التنقیح فی المنطق، تصحیح و تحقیق: غلامرضا یاسی پور، چاپ اول، تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
قطب‌‌الدین رازی، محمد بن محمد (بی تا). شرح الدوانی (شروح الشمسیة)، چاپ دوازدهم، بیروت – لبنان: شرکة شمس المشرق.
مظفر، محمدرضا (1390ش). المنطق، چاپ دوازدهم، قم: موسسه انتشارات دارالعلم.
ملاصدرا (1378ش). التنقیح فی المنطق، تصحیح و تحقیق: غلامرضا یاسی پور، مقدمه: احد فرامرز قراملکی، چاپ اول، تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
موحد، ضیاء (1368ش). درآمدی به منطق جدید، چاپ اول، تهران: سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی (شرکت سهامی).
مولى عبدالله، شهاب الدین الحسین الیزدى (‏1412ق). ‏الحاشیة على تهذیب المنطق،‏ چاپ دوم، ‏قم: ‏موسسة النشر الاسلامى‏.