نوع مقاله : پژوهشی

نویسنده

دانشیار گروه فلسفة دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران، ایران

چکیده

موضوع این مقاله پژوهشی تطبیقـی دربارة رویکرد مشترک صدرالمتألهیـن و علامه طباطبایی در‌بارة نفی‌‌ کارآمدی برهان لم در قلمرو فلسفة اولی است. ملاصدرا با اتکا به نظریة بساطت حقیقت وجود و این‌که امر بسیط حد و درنتیجه برهان ندارد به این نتیجه دست یافت که برهان لم در شناخت و اثبات احوال و اوصاف وجود کارآمد نیست. صدرا برهان اِنّ را نیز، با استناد به قاعدة ذوات الاسباب، گاه به‌کلی نامعتبر و گاه با کارکردی ضعیف معتبر می‌‌شمارد. او پس از تضعیف یا حتی تخطئة نقش برهان در قلمرو فلسفة اولی به نوعی منطق‌‌گریزیِ محتوم تن می‌‌دهد و در‌نهایت شهود را تقویت می‌‌کند. علامه طباطبایی نخست، هم‌چون صدرا، برهان لم را در قلمرو مسائل فلسفی نامعتبر می‌‌شمارد (البته نه با استناد به نظریة بساطت وجود، بلکه با اتکا به سه مبنای علم‌شناختی کلان). آن‌‌گاه با اتکا به قاعدة ذوات الاسباب برهان اِنِّ مصطلح نزد منطقیون را نیز تماماً ناکارآمد می‌‌داند. سپس نوع جدیدی از برهان به نام «برهان ازطریق ملازمات عامه» عرضه می‌‌کند و بر آن است که براهین فلسفی همه از این نوع‌اند. بن‌بست نظری‌ای که نخست ملاصدرا و سپس علامه با آن مواجه شدند در اعماقش از ناکارآمدی منطق اصالت ماهوی در قلمرو فلسفة وجودی خبر می‌‌دهد. در این مقاله، رویکرد علامه طباطبایی مبنی‌بر نفی ناکارآمدی براهین مذکور نقد می‌شود. اما مدعای ایشان مبنی‌براین‌‌که برهان از‌طریق تلازم در فلسفه کارآمد است و با سایر براهین تفاوت ماهوی دارد کشفی ارزش‌مند تلقی می‌شود که می‌‌کوشد تا رکود منطق را درمقایسه‌با وجودشناسی در حکمت نوصدرایی جبران کند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

The Uselessness of Casual Priory in Metaphysics; a Comparative Study between Mola Sadra and Tabatabaei Approaches

نویسنده [English]

  • Moosa Malayeri

The Associate Professor of Islamic Philosophy, Islamic Azad University, Central Tehran Branch, Tehran, Iran

چکیده [English]

This article is an comparative study between Mulla Sadra and Tabatabai common approach regarding the efficiency of the causal argumentation, in the realm of philosophy. Mulla Sadra relying on the theory of simplicity of existence, and on which is simple have not essential definition and therefore no argument, found that the causal argumentation is not useful to existence recognition. Sadra based on the rule Zavatol Asbab, says that the Aposteriori Demonstration sometimes completely invalid, and sometimes with poor performance valid. He then weaken or even condemn the role of argument in the realm of philosophy. Then resign to antilogical approach..
Tabatabai based on three cognitive science major rule, first, deny the causal argumentation then existence recognition too. Then design a new argument, the argument by the public obligations, Molazemate Ammeh. This problem shows the inability of the essential logic in the realm of existential philosophy. This article denes the efficiency of the causal argumentation, but believes that, the theory of argument by the public obligations, Molazemate Ammeh, is the worthwhile discovery, which compensates for shortcomings of the essential logic.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Keywords: Neosadraey logic
  • Neosadraey philosophy
  • the uselessness of Casual priory
  • the uselessness of argument by the public obligations
  • Aposteriori Demonstration
  • argument by the public obligations
ابن‌سینا (1373). برهان شفا، تصحیح و ترجمة مهـدی قـوام صفـری، تهـران: فکر روز.
ابن‌سینا (1403). الاشارات و التنبیهات (در شرح اشارات)، بی‌‌جا: دفتر نشرالکتاب.
اردستانی، محمدعلی و قاسم‌‌علـی کوچنانی (1388). ابداعات فلسفی علامه طباطبایی، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشة اسلامی.
تفتازانی، مسعود بن عمر (1419). شرح المقاصد، تصحیح و تعلیق عبدالرحمن عمیره، بیروت: عالم الکتب.
جوادی آملی، عبدالله (1368). شرح حکمت متعالیه، ج 1، تهران: الزهرا.
جوادی آملی، عبدالله (1375). رحیق مختوم، ج 2، قم: نشـر اسراء.
رازی، فخرالدین (1384). شرح الاشارات، تصحیح نجف‌زاده، تهران: انجمـن آثار و مفاخر فرهنگی.
سبزواری، محمدهادی (1369). شرح منظومه، تصحیح مهدی محقق و ایزوتسو، تهران: دانشگاه تهران.
سبزواری، محمدهادی (1981 و1990). تعلیقه بر اسفار، ج 1، 3، و 6، بیروت: دارالحیاء التراث العربی.
طباطبایی، سیدمحمدحسین (1371). رسالة برهان، تصحیح و تعلیق مهدی قوام صفری، قم: دفترتبلیغات اسلامی.
طباطبایی، سیدمحمدحسین (1420). نهایة‌الحکمة، تصحیح عباس‌علی زارعی، قم: مؤسسة نشر اسلامی.
طباطبایی، سیدمحمدحسین (1990). تعلیقه بر اسفار، ج 1، 3، و 6، بیروت: دارالحیاء التراث العربی.
طباطبایی، سیدمحمدحسین (1364). بدایة‌الحکمة، تصحیح غلامرضا فیاضی، قم: مؤسسة النشر الاسلامی.
فیاضی، غلامرضا (1378). تعلیقه بر نهایة‌الحکمة، ج 1، قم: مؤسسة آموزشی پژوهشی امام خمینی.
مصـباح یـزدی، محـمدتقی (1363). تعلیقه بـر نهایة‌الحکمة، ج 1، تـهران: الزهرا.
مطهری، مرتضی (1367). شرح مبسـوط منظـومه، ج 2، تهران: صدرا.
ملاصدرا، محمدبن ابراهـیم (1360). الشواهد‌الربوبیة، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
ملاصدرا، محمدبن ابراهـیم (1363). المـشاعر، تصحـیح هانـری‌‌ کربن، تهران: کتاب‌خانة طهوری.
ملاصدرا، محمدبن ابراهـیم (1981 و1990). اسفار، ج 1، 3، و 6، بیروت: دارالحیـاء التراث العربی.