نوع مقاله : پژوهشی
نویسنده
عضو هیأت علمی گروه فلسفه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه بیرجند
چکیده
علی وحیدیان کامیاد در مقاله ای با عنوان «روش شناسی کاربرد منطق فازی در بینش اسلامی» مدعی است که منطق فازی بخشی از منطق والای قرآن است. این ادعا از سوی برخی از محققان نیز مورد تأیید قرار گرفته است. این در حالی است که به نظر می رسد شواهد ارائه شده در باب این ادعا، شواهدی ناقص اند و لازم می نماید تا اصل ادعا مجدداً مورد کنکاش قرار گیرد. در تحقیق حاضر پاره ای از نقدها نسبت به اصل ادعای منطق فازی در قرآن با توجه به شواهد قرآنی ارائه شده از سوی مدعیان آن است. علاوه بر نقدهای جزئی که به عدم انطباق مثال های قرآنی ذیل الگوی فازی ارائه شده از سوی مدعیان بر می گردد، این نیز نشان داده خواهد شد که اساساً طرح ادعای وجود منطق فازی در قرآن، با خلط آنچه صراحتاً به عنوان استدلال در متن آمده است (استدلال منصوص) و آنچه از سوی مخاطب ممکن است به متن نسبت داده شود (استدلال مستنبط) همراه است.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
Fuzzy logic in Quran: Confusion of Mustanbat and Mansus
چکیده [English]
Ali Wahidiyan Kamyad claimed in an article named “Methodology of Usage of Fuzzy Logic in Islamic View” that fuzzy logic is a part of the logic of sacred Quran. This claim was supported by a group of researchers, while it seems that the evidences to prove it are incomplete. So it seems necessary to study the main claim again. What will be come at the continuing contains some critiques to this claim with respect to the Quranic evidences for which has been given. Besides some partial critiques to the correspondence of the Quranic examples which are claimed to be corresponded to the fuzzy argument given, it will be shown that there is a main fault in the claim that Quran has used in some verses the fuzzy logic which is based on a confusion of what is explicitly occurred in the passage as an argument (Mansus argument) and what is in ascribed to the passage by the reader (Mustanbat argument).
کلیدواژه‌ها [English]
- Quran
- fuzzy logic
- Vahidiyan Kamyad
- Error of Mostanbat and Mansus
- قرآن
- ابن سینا (1375). اشارات، در: شرح اشارات، نصیر الدین طوسی، قم: نشر البلاغة، چاپ اول، دوره سه جلدی.
- خادمی زارع، حسن و محمد باقر فخر زاد (1391). «سناسایی و تحلیل کاربرد منطق و سیستم های فازی در قرآن کریم»، اندیشه نوین دینی، سال هشتم، شماره 31، زمستان، صص. 92-79.
- زراعت پیشه، محمود و عاطفه رنجبر دارستانی (1393). «منطق طریق اولایی در قرآن»، منطق پژوهی، سال پنجم، شماره دوم، پاییز و زمستان، صص 69-55.
- شعبانی نیا، فریدون و زهرا تاج پیکر (1393). منطق فازی در قرآن کریم، شیراز: نوید، چاپ اول، 1393.
- ضیایی، آرش (1389)، «قرآن و منطق فازی»، قرآن و علم، سال چهارم، شماره ششم، بهار و تابستان، صص. 165-147.
- غزالی، ابوحامد (1413). القسطاس المستقیم، تعلیق محمد بیجو، دمشق: المطبعة العالمیة.
- وحیدیان کامیاد، علی (1377). «روش شناسی کاربرد منطق فازی در بینش اسلامی»، دانشگاه اسلامی، شماره 5، تابستان، صص. 150-145.
- وحیدیان کامیاد، علی و جواد چاجی (1387). «معرفی یک منطق خاص و مناسب برای استنتاج از برخی آیات قرآن کریم»، دومین کنگره مشترک سیستم های فازی و هوشمند ایران، آبان ماه، صص. 8-1.
- واسطی، شیخ عبد الحمید (1383). «کاربرد منطق فازی در تحلیل گزاره های دینی»، آینه معرفت، شماره 4، پاییز، صص. 110-89.
- Kneale, W. & Martha Kneale (1962). Development of Logic, Oxford University Press.
)