نوع مقاله : پژوهشی

نویسنده

استادیار دانشگاه اصفهان، گروه فلسفه

چکیده

اداتِ منطقی در منطقِ کلاسیکِ گزاره‌ها بنا بر تعریف تابع ارزش (truth function)هستند. فیلسوفانِ منطق و زبانِ معاصر دو نظر عمده در بابِ تابعِ ارزش بودنِ اداتِ متناظر با اداتِ منطقی در زبانِ طبیعی (که عبارتند از "چنین نیست که"، "و"، "یا" و "اگر...آنگاه...") مطرح نموده‌اند. برخی استدلال کرده‌اند که اداتِ متناظر با اداتِ منطقی در زبانِ طبیعی تابعِ ارزش نیستند و در مقابل برخی نیز استدلال‌هایی به نفع تابعِ ارزش بودنِ اداتِ مذکور ارائه نموده‌اند. در این میان، دفاعیاتِ گرایس (1975) از تابعِ ارزش بودنِ شرطی‌ها ("اگر...آنگاه...") در زبانِ طبیعی که بر اساسِ مفهومِ اظهارپذیری (assertibility) و معنای ضمنیِ (implicature) عبارات صورتبندی شده از ثقلِ مهمی در منابعِ فلسفیِ چند دهۀ اخیر برخودار بوده است. هدفِ اصلی این مقاله بررسی و سپس نقدِ دفاعیاتِ گرایس در خصوصِ تابعِ ارزش بودنِ شرطی‌ها در زبانِ طبیعی است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

A critical investigation on Grice's account of truth functionality of conditionals in natural language on the basis of the idea of assertability

چکیده [English]

Sentential connectives in classical propositional logic, according to their definition, are truth function. Contemporary philosophers of logic and language propose two main theories regarding truth functionality of counterparts of the sentential connectives in natural language. Some (including Strawson 1952; Mitchel 2008; Young 1972; Read 1995) have argued that counterparts of the sentential connectives in natural language are not truth function; on the other hand, others (including Grice 1975; Clark 1971; Jackson 1979) propose arguments for their truth functionality. Grice's (1975) defense of truth functionality of conditionals ("if…then…") in natural language which is formulated on the basis of the ideas of assertability and implicature has had a central role in the literature of recent decades. The main goal of this paper is to consider and criticize Grice's defense of truth functionality of conditionals in natural language.

کلیدواژه‌ها [English]

  • truth function
  • conditionals
  • natural language
  • Grice
  • assertabiliy
- قرآن کریم
-Adams, E. W., 1965. “A Logic of Conditionals”.  Inquiry, 8: 166–97.
-Adams, E. W., 1970. “Subjunctive and Indicative Conditionals”. Foundations of Language, 6: 89–94.
-Bennett, J, 2003. A philosophical guide to conditionals. London: Routledge
-Clark, M, 1971. "Ifs and hooks". Analysis, 87: 23-33.
Dudman, V, 1988. “Indicative and Subjunctive”, Analysis, 48: 113–22.
-Geach, P.T. 1960. "Ascriptivism". Philosophical Review 69: 221-225.
-Geach, P. T. (1965). “Assertion,” Philosophical Review, 74, 449-465.
-Grice, H. P., 1975. "Logic and conversation" in Studies in the Way of Words, Cambridge MA: Harvard University Press.
-Jackson, Frank, 1979. “On Assertion and Indicative Conditionals”, Philosophical Review, 88: 565–589.
-Mitchell, D., 2008. An Introduction to Logic. Hutchinson, London.
-Moore, G. E., 1962. The Commonplace Books, ed. C. Lewy. London: George Allen and Unwin, Ltd.
-Read, S., 1995. Thinking about logic: an introduction to philosophy of logic. Oxford: Blackwell.
Rieger. A., 2013. Conditionals are material: the positive arguments. Synthese, 190:3161–3174, 2013.
-Romm, J., 2015. Climate change: what everyone needs to know. Oxford: Oxford University Press
-Sainsbury, M, 2001. Logical forms: an introduction to philosophical logic. Oxford: Blackwell.
-Strawson, P, 1952. An introduction to logical theory. London: Routledge
-Stalnaker, R., 1968. “A Theory of Conditionals” in Studies in Logical Theory, American Philosophical Quarterly (Monograph Series, 2), Oxford: Blackwell
-Young, J. 1972. "Ifs and hooks: A defense of the orthodox view". Analysis, 1912,33, 56-63.