نوع مقاله : پژوهشی

نویسنده

عضو هیئت علمی دانشگاه تهران

چکیده

سهروردی ادّعا می‌کند که قیاس تک‌مقدمه‌ای نمی‌تواند وجود داشته باشد، و بر این مدّعا دلیلی اقامه می‌کند. مسئلۀ جستار کنونی تبارشناسی تاریخی آن مدّعا، و ارزیابی منطقیِ این دلیل است. فرضیۀ ما این است که از نظر تاریخی، نزاع بر سر امکان یا امتناع استدلال تک‌مقدمه‌ای به رواقیان بازمی‌گردد: خروسیپوس رهبر مخالفان بود؛ و آنتی‌پاتر تراسوسی پیشوای موافقان. این نزاع رواقی به دست اسکندر افرودیسی وارد منطق مشائی گردید و با نظریۀ قیاس ارسطو درآمیخت و، در نتیجه، مسئلۀ رواقیِ «استدلال تک‌مقدمه‌ای» با مسئلۀ ارسطوییِ «قیاس تک‌مقدمه‌ای» خلط شد. ابن‌سینا واسطۀ انتقال این مسئله از اسکندر به سهروردی است. دلیل سهروردی، اگر ناظر به امتناع استدلال تک‌مقدمه‌ای باشد، بی‌شک، نادرست است؛ ولی اگر ناظر به امتناع قیاس تک‌مقدمه‌ای باشد، می‌تواند بهره‌ای از صحت داشته باشد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Suhrawardi on One-premissed Syllogism

نویسنده [English]

  • Mahdi Azimi

چکیده [English]

Suhrawardi claims that there can be no one-premissed syllogism, and he makes a reason for this. The issue of the current article is the genealogy of that claim and the logical evaluation of this reason. Our hypothesis is that, historically, the conflict over the possibility or impossibility of the one-premissed reasoning goes back to the Stoics: Chrysippus was the leader of the opposition; and the Antipater of Trasus was the leader of conservativism. This conflict by Alexander Aphrodisias came into the Prepatetic logic, and merged with Aristotle's Syllogistic, and, consequently, the stoical problem of "one-premissed reasoning" was confused with the Aristotelian question of "one-premissed syllogism." Ibn Sina is the source of the transmision of this issue from Alexander to Suhrawardi. Suhrawardi's argument, if he views the refusal of the one-premissed reasoning, is, of course, incorrect; but if he is to refuse the one-premissed syllogism, he can have a good deal of truth.

کلیدواژه‌ها [English]

  • one-premissed reasoning
  • one-premissed syllogism
  • immediate reasoning
  • Chrysippus
  • Antipater of Trasus
  • Suhrawardi
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله (1428الف). الشفاء: المنطق: العبارة. راجعه و قدم له ابراهیم مدکور؛ تحقیق محمود الخضیری. قم: منشورات ذوی القربی.
----- (1428ب). الشفاء: المنطق: القیاس. راجعه و قدم له ابراهیم مدکور؛ تحقیق سعید زاید. قم: منشورات ذوی القربی.
ارسطو (1387). منطق ارسطو (اُرگانون). ترجمۀ میرشمس‌الدین ادیب سلطانی. تهران: نگاه.
خونجی، افضل‌الدین (1389). کشف الأسرار عن غوامض الأفکار، تقدیم و تحقیق خالد الرویهب، تهران: مؤسسۀ پژوهشی حکمت و فلسفۀ ایران.
سهروردی، شهاب‌الدین (1380). حکمة الإشراق. در: مجموعه مصنفات شیخ اشراق. ج 2، تصحیح و مقدمه هانری کربن. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
عظیمی، مهدی (1385). «نقدی بر استدلال مباشر». معرفت فلسفی، شمارۀ 13، صص85-113.
----- (1387). نقد و اصلاح ساختار منطق سنتی. پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد فلسفه و حکمت اسلامی. دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکدۀ الهیات.
----- (1395الف). تحلیل منطقی استدلال: شرح منطق اشارات: نهج‌های هفتم تا دهم. قم: مجمع عالی حکمت اسلامی، انتشارات حکمت اسلامی.
----- (1395ب). «پارادوکس کرول از منظر ویتگنشتاین، ابن‌سینا، و خواجه‌نصیر». پژوهشهای فلسفی کلامی، سال 18، شمارۀ 2، زمستان، صص176-163.
واربرتن، نایجل (1390). اندیشیدن: فرهنگ کوچک سنجشگرانه‌اندیشی. ترجمۀ محمد مهدی خسروانی. تهران: انتشارات علمی فرهنگی. 
Alexander of Aphrodisias (1991). On Aristotle’s Prior Analytics 1.1-7. Transl. by J. Barnes, S. Bobzein, K. Flannery, S.J., and K. Ierodiakonou.  New York: Cornell University Press.
Mates, Benson (1961). Stoic Logic. Berkeley; Los Angles: University of California Press.