منطق‌پژوهی

شماره جاری

بر اساس شماره‌های نشریه

بر اساس نویسندگان

بر اساس موضوعات

نمایه نویسندگان

نمایه کلیدواژه ها

درباره نشریه

اهداف و چشم انداز

اعضای هیات تحریریه

اصول اخلاقی انتشار مقاله

بانک ها و نمایه نامه ها

پیوندهای مفید

پرسش‌های متداول

فرایند پذیرش مقالات

اطلاعات آماری نشریه

اخبار و اعلانات

تفسیری لوئیسی از نتیجۀ منطقی

نوع مقاله : پژوهشی

نویسنده

دانشگاه تربیت مدرس

چکیده

دیوید لوئیس یک نومینالیست و تقلیل‌گرا بود. او بخش اعظمی از آثار فلسفی خود را دفاع از دیدگاهی به نام فرارویدادگی هیومی تلقی می‌کرد. طبق فرارویدادگی هیومی، توزیع ویژگی‌ها و رابطه‌های کاملاً طبیعی، پایۀ فرارویدادگی برای تمام صدق‌های ممکن هستند؛ مانند علیّت، شرطی‌های خلاف واقع، وقایع و قوانین. او همچنین تقلیل‌گرایی خود را به صدق‌های ضروری مانند ریاضیات گسترش می‌دهد و سعی می‌کند تا نظریۀ مجموعۀ زرملو-فرانکل مرتبۀ دوم را با استفاده از پارشناسی بازسازی کند؛ امّا در این زمینه به جایگاه منطق در پروژه خود اشاره‌ای نمی‌کند. هدف این مقاله ارائۀ تفسیری لوئیسی از منطق است که مشابه تفسیر او از ریاضیات، با استفاده از پارشناسی انجام می‌شود. در این تفسیر، رابطۀ نتیجۀ منطقی به یک رابطۀ پارشناسانه میان مجموعه‌های تک‌عضوی از جهان‌های ممکن تقلیل داده می‌شود. علاوه بر این، نتایج این تفسیر برای دو ویژگی اصلی نتیجۀ منطقی، یعنی ضرورت و صوری‌بودن و همچنین برای ارزیابی سازگاری و تمامیت در منطق بررسی می‌شوند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

A Lewisian Interpretation of Logical Consequence

نویسنده [English]

  • Mohammad Mohsen Haeri

Tarbiat Modares University

چکیده [English]

David Lewis was a reductivist and nominalist. He saw the majority of his philosophical works to be a campaign on behalf of Humean Supervenience; a doctrine according to which the distribution of perfectly natural properties (/relations) acts as a supervenience basis for all contingent truths; such as causation, counterfactuals, events, and laws. He also extends his reductivism to the domain of a necessary discourse like mathematics by trying to reconstruct second-order ZFC through mereology. A domain that he never addressed, though, was logic. The purpose of this article is to present a Lewisian interpretation of logic which similar to his own interpretation of mathematics, is based on mereology. On this interpretation, the relation of logical consequence is reduced to a mereological relation between singletons of possible worlds. Furthermore, the implications of this interpretation for the two main characteristics of logical consequence, i.e. necessity and formality, and also the consistency and completeness of logic are examined.

کلیدواژه‌ها [English]

  • David Lewis
  • Logical consequence
  • Mereology
  • Paraconsistency
  • Natural properties
مراجع
Beall, J. C., & Restall, G. (2000). Logical Pluralism. Australasian Journal of Philosophy, 78 (4): 475-493.
Beall, J. C., & Restall, G. (2006). Logical Pluralism. Oxford: Oxford University Press.
Bunt, H. C. (1985). Mass Terms and Model-Theoretic Semantics. Cambridge: Cambridge University Press.
Burgess, J. (2015). Lewis on Mereology and Set Theory. In B. Loewer, & J. Schaffer, A Companion to David Lewis. Oxford: John Wiley & Sons.
Carnap, R. (2008). Meaning and Necessity. Chicago: The University of Chicago Press.
Cook, R. T. (2010). Let a Thousand Flowers Bloom: A Tour of Logical Pluralism. Philosophy Compass , 5 (6): 492-504.
Eddon, M., & Meacham, C. (2015). No Work for a Theory of Universals. In B. Loewer, & J. & Schaffer, A Companion to David Lewis. Oxford: John Wiley & Sons.
Etchemendy, J. (1988). Tarski on Truth and Logical Consequence. Journal of Symbolic Logic, 51-79.
Hall, N. (2016, December 21). David Lewis's Metaphysics. Retrieved from The Stanford Encyclopedia of Philosophy: https://plato.stanford.edu/entries/lewis-metaphysics/
Hitchcock, C. (2015). Lewis on Causation. In B. Loewer, & J. Schaffer, A Companion to David Lewis. Oxford: John Wiley & Sons.
King, J. C. (2017, Jan). The Metaphysics of Propositions. doi:10.1093/oxfordhb/9780199935314.013.26
Lewis, D. (1983). New Work for a Theory of Universals. Australasian Journal of Philosophy, 61(4), 343-377.
Lewis, D. (1986). On the Plurality of Worlds. Oxford: Wiley-Blackwell.
Lewis, D. (1991). Parts of Classes. Oxford: UK: Basil Blackwell.
Lewis, D. (1994). Humean Supervenience Debugged. Mind, 103(412) 473-490.
Lewis, D. (2004). Letters to Beall and Priest. In G. Priest, J. Beall, & B. Armour-Garb, The Law of Non-Contradiction (pp. 176-177). Oxford: Oxford University Press.
Martin, R. (1965). Of Time and the Null Individual. The Journal of Philosophy, 723-736.
Nolan, D. (2005). David Lewis. Hoboken: Taylor and Francis.
Read, S. (1995). Thinking about Logic. Oxford: Oxford University Press.
Rosen, G. (2015). On the Nature of Certain Philosophical Entities. In B. Loewer, & J. Schaffer, A Companion to David Lewis. Oxford: John Wiley and Sons.
Sider, T. (2011). Writing the Book of the World. Oxford: Oxford University Press.
Stalnaker, R. (1976). Possible Worlds. Nouˆs, 10, 65-75.
Tahko, T. (2014). The Metaphysical Interpretation of Logical Truth. In P. Rush, The Metaphysics of Logic. Cambridge: Cambridge University Press.
Tarski, A. (1983). On the Concept of Logical Consequence. In A. Tarski, Logic, Semantics, Metamathematics. Indianapolis: Hackett Publishing.
Varzi, A. C., & Cotnoir, A. J. (2018). Mereology. Oxford University Press.
منطق‌پژوهی
دوره 13، شماره 1 - شماره پیاپی 1
شهریور 1401
صفحه 23-46
فایل ها
هم رسانی
ارجاع به این مقاله
آمار