نوع مقاله : پژوهشی

نویسنده

دانش‌آموخته‌ی دکتری فلسفه‌ی غرب از دانشگاه تهران

چکیده

در این مقاله فعل بودنِ «است» (εστί) در درباره‌ی عبارت ارسطو و و دلالت‌هایی که وی صراحتا به «است» نسبت می‌دهد، بررسی می‌شود و در موارد متعددی دیدگاه برخی مفسران ارسطو، از جمله آمونیوس، بوئتیوس، فارابی و آکویناس تقریر و نقد می‌شود. از این رو، ابتدا تعریفِ ارسطو از فعل،‌ از جمله مهمترین ویژگیِ آن، «افزون‌نشانگریِ زمان»، بررسی می‌شود. در واقع، «است» به دلیلِ داشتنِ این ویژگی فعل است و به این ترتیب اولین دلالتِ «است» هم روشن می‌شود. در ادامه درباره‌ی دو دلالتِ دیگرِ «است» یعنی «افزون‌نشانگریِ ترکیب» و «تعیین صادق» و رابطه‌ی این سه دلالت با یکدیگر بحث می‌شود. و سرانجام نتیجه گرفته می‌شود که از نظر ارسطو «است» (ثلاثی) یک امر مقولی را نشانگری نمی‌کند، بلکه فقط افزون‌ نشانگرِ ترکیب است. و با توجه به اینکه «است» افزون‌ نشانگرِ زمان است، می‌توان گفت که از نظرِ ارسطو در درباره‌ی عبارت «است» (ثلاثی) افزون‌ نشانگر ترکیب زمان‌مند است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The verb εστί in Aristotle’s de interpretatione

نویسنده [English]

  • Seyyed Ammar Kalantar

PhD in Western Philosophy, University of Tehran

چکیده [English]

In this article I discuss Aristotle’s view on εστί (“is”) being a verb in de interpretaine and the significations which he explicitly attributes to “is”, and in several points the views of some of Aristotle’s commentators, including Ammonius, Boethius, al-Farabi, and Aquinas, are reported and criticized. Therefore, first Aristotle's definition of verb is examined, including its most important feature, “additionally signifying time”. In fact, "is" is due to having this feature is a verb, and thus the first signification of "is" becomes clear. After that, I discuss other two significations of "is", namely “additionally signifying combination” and "determination of truth", and the relation of these three significations to each other. Finally, it is concluded that according to Aristotle, "is" (with two objects) does not signify a categorical thing, but only additionally signifies combination. And since "is" is additionally signifying time, it can be said that for Aristotle in de interpretaione "is" is additionally signifying temporal combination.

کلیدواژه‌ها [English]

  • εστί (“is”)
  • additionally signifying
  • verb
  • time
  • combination
  • de interpretaione
  1. ابن‌رشد. (1981). تلخیص کتاب العبارة. تحقیق: محمود قاسم. قاهره: الهیئـﺔ المصریـﺔ.
  2. ارسطو. (1378). منطق ارسطو (اُرگنون). مترجم: شمس الدین ادیب سلطانی. تهران: مؤسسه انتشارات نگاه.
  3. ارسطو. (1980). منطق أرسطو، تحقیق: عبد الرحمن بدوی، بیروت و کویت: دار القلم و وکالـﺔ المطبوعات.
  4. فارابی، ابونصر. (1960). شرح الفارابی لکتاب ارسطوطالیس فی العبارة. تحقیق: ولهلم کوتش الیسوعی و ستانلی مارو الیسوعی. بیروت: المطبعـﺔ الکاثولیکیـﺔ.
  5. کلانتر، سید عمار. (1394). «تعریف گزاره در «دربارة عبارت» ارسطو». منطق‌پژوهی، سال ششم شماره‌ی 1، 95-116.

 

  1. Ackrill, J. L. (1963). Categories and De Interpretatione. Oxford: Clarendon Press.
  2. (1984). The complete works of Aristotle: the revised Oxford translation. (J. Barnes, Ed.) (Vol. 2). New Jersey: Princeton University Press.
  3. (1996). Ammonius: on Aristotle “On Interpretation 1-8.” Translated by D. L. Blank. Ithaca, New York: Cornell University Press.
  4. Ammonius Alexandrinus Hermias. (1897). Ammonius in Aristotelis de interpretatione commentarius. Edited by A. Busse. Berlin.
  5. Aquinas, T., & Cajetan. (1962). Aristotle: On Interpretation. Translated by T. Oesterle. Milwaukee, Wisconsin: Marquette University Press.
  6. (1880). Anicii Manlii Severini Boetii Commentarii in librum Aristotelis Peri hermēnias. Edited by C. Meiser. Leipzig: Teubner.
  7. (2010). On Aristotle on Interpretation 1-3. Translated by A. Smith. London: Duckworth.
  8. Bonitz, H. (1870). Index Aristotelicus. Berlin.
  9. Liddell, H. G., Scott, R., Jones, H. S., & McKenzie, R. (1940). A Greek-English lexicon. Oxford: Clarendon Press.
  10. Minio-Paluello, L. (Ed.). (1949). Categoriae et Liber de Interpretatione. Oxonii: Oxford University Press.
  11. Rijk, Lambertus Marie de. (2002). Aristotle: Semantics and Ontology. 2 vols. Brill.
  12. Whitaker, C. W. A. (1996). Aristotle’s De Interpretatione: Contradiction and Dialectic. Oxford: Clarendon Press.